dit is geen dagboek

Fien



 

Dolf is de eerste die de tijdsmachine van Dr. Simiak mag uitproberen. Hij wilt naar een riddertoernooi in Frankrijk in het jaar 1212 geflitst worden maar door een foute berekening komt hij terecht in een stadje in Duitsland. Hij heeft vier uur om terug op de plaats te staan waar hij is heen geflitst. Hij moet op de exacte plaats staan, anders geraakt hij nooit meer terug in de twintigste eeuw. Hij leert Leonardo kennen. Ze zitten samen op een heuveltje in de wei tot dat ze opeens een enorme stofwolk zien opkomen. Het is een kinderkruistocht die op weg is naar het heilige Jeruzalem. De vier uur zijn om maar door de kruistocht geraakt Dolf niet op de juiste plaats. Hij zit voor eeuwig vast in de dertiende eeuw. Hij beslist samen met Leonardo mee met de Kinderkruistocht te stappen maar 's nachts wordt het kamp waar de kinderen van de kruistocht, Leonardo en Dolf slapen, getroffen door een hevig onweer. Dolf schiet wakker en kijkt om zich heen. Hij ziet het dorp naast het kamp in vlammen opgaan... 

Het kinderkamp heeft de zware storm van vannacht overleefd en vertrekken terug naar hun volgende slaapplaats. Eens ze daar zijn leren Dolf en Leonardo, Mariecke, Peter en nog twee vrienden van hem kennen. 's Avonds gaat Dolf naar de monniken die de kruistocht heeft georganiseerd. Dolf stelt voor om de kruistocht beter te organiseren. Zo kunnen we elk kind een taak geven bijvoorbeeld, zei dolf tegen de monniken. Na uren vergaderen krijgt Dolf zijn zin en begint meteen met de verdeling van de taken. De verdeling loopt heel goed maar een week later breekt er een epidemie uit van een heel erge ziekte, een ziekt waarvan kinderen onder de zes jaar van kunnen sterven. Op twee weken zijn er 72 doden gevallen. Al de kinderen die de ziekte hebben worden appart gezet tot dat het ergste voorbij is. Een week later komen ze aan in Rottweil maar die stad sluit onmiddellijk zijn poorten. De kinderen gaan op jacht in het bos. In het bos zitten everzwijnen dus vindt Dolf het te gevaarlijk maar toch gaan Carolus (een jongen die altijd bij de monniken is) en Bertho (een vriend van Peter) naar het bos. Ongeveer een half uur later zijn ze nog niet terug en wilt Dolf gaan kijken of er iets scheelt maar net voor dat hij wilt vertrekken hoort hij een luide gil uit het bos die lijkt op de stem van Bertho...

Dolf gaat kijken en ziet Bertho en Carolus op de grond liggen. ze waren  aangevallen door een everzwijn. Carolus had niets maar Bertho zijn dijbeen lag open. Dolf brengt hem met de ossenkar naar het kinderkamp waar hij meteen verzorgt wordt. Als ze op hun volgende slaapplaats zijn wordt er een hele voorraad bijeen gezameld want de volgende dag beginnen ze met hun tocht door de bergen waar weinig of niets te eten is. Terwijl al de kinderen hun taak aan het doen zijn gaat Dolf naar Nicolaas en Anselmus (de twee monniken) om te vragen of ze het vertrek niet kunnen uitsluiten tot een week later. maar dat had hij niet moeten doen want de twee monniken beginnen te schreeuwen tegen Dolf. Ze beweren dat hij iemand is die voor de duivel werkt. Ze beslissen om 's avonds een eerlijk proces te starten waaraan heel het kinderleger deelneemt. Het zal afhangen van dat proces of Dolf nog mag deelnemen aan de kruistocht of dat hij op de brandstapel wordt gegooid.


Vanavond zal het gebeuren. Vanavond wordt er beslist of Dolf nog mee mag gaan of dat hij op de brandstapel wordt gegooid. Tot die tijd zit hij aan zijn kampvuur met daarrond een cirkel met allemaal gewapende kinderen omdat Nicolaas en Anselmus (de twee monniken) bang zijn dat Dolf ontsnapt. Het is zover, Dolf wordt naar een open plek gebracht. Daar zitten Nicolaas en Anselmus op een grote rotsblok. Dolf staat er voor en achter hem staan misschien wel 8000 kinderen. Na uren lang praten, roepen, elkaar beschuldigen wordt er beslist dat Dolf nog mag meegaan met de kruistocht. De volgende dag vertrekken ze al vroeg, de bergen in. Het is een heel zware tocht en onderweg vallen er veel doden. Als ze eindelijk op een open plek komen, slagen ze meteen hun kamp op en iedereen valt zonder eten als een blok in slaap. De volgende dag als Dolf wakker wordt staat heel het kamp in rep en roer. Dolf ziet 15 ridders voor de tent van de monniken staan. Ze eisen dat de monniken 50 kinderen offeren, anders mogen ze niet meer verder ...


Lowik

Katniss wordt wakker, vandaag is het de grote dag :”wie wordt geofferd, wie blijft gespaard?”. Ze trekt ’s ochtends naar het bos om te jagen. Eénmaal terug thuis is het tijd om te vertrekken naar de boete. De kaartjes worden nu getrokken : Peeta Mellark; een jongen en Prim; het kleine zusje van Katniss zijn erbij…

Katniss kan het niet laten en loopt achter haar zus aan, ze houdt haar tegen en offert zichzelf op. Na heel wat prietpraat van de burgemeester is het tijd voor het afscheid : Prim, mama, Gale mijn jaagpartner en de vader van Peeta brengen me nog een laatste bezoek. De reis naar het capitool duurt ongeveer 2 dagen. De trein waar Katniss zich op bevindt is enorm luxueus : het duurste eten en de beste kleren, maar toch voelde Katniss zich enorm ongemakkelijk. Op de trein maakte ze kennis met Haymitch en Effie Prul, die twee moeten zorgen voor haar sponsors en ze helpen bij de interviews. Katniss is enorm benieuwd naar het capitool, want buiten tv-beelden heeft ze er nog nooit iets van gezien.

De trein begint te vertragen, Katniss kijkt en ziet enorm veel mensen met onnatuurlijk haar, gekke kleding en gepoederde gezichten. Alle mensen kijken vol enthousiasme naar hoe de tributentrein stopt. Katniss wordt misselijk bij de gedachte dat al die mensen niet kunnen wachten om te zien hoe ze sterft aan een gruwelijke dood. Ze moet meteen naar een stylist die haar best wel bevalt. Cinna is een nieuwe stylist en omdat hij nieuw is krijgt hij een arm district.

Katniss verwachtte een stomme outfit maar het tegendeel was snel bewezen, ze kreeg een jurk met synthetische vlammen. Ze was zo goed als klaar voor het eerste interview. Effie gaf haar een goede houding en leerde haar beleefd zijn. Het intreden was een groot succes, Peeta en Katniss sprongen eruit met hun brandende kledij en iedereen was zot van hun.

Vandaag begon de training. Door hun intrede leek het alsof ze een grote voorsprong hadden op de rest maar die verdween als sneeuw voor de zon toen Katniss zag dat alle jongens en de helft van de meisjes groter waren als haar. Als raad hadden Peeta en Katniss van Haymitch gekregen dat ze altijd samen moesten blijven, ook al waren ze niet de beste vrienden ze moesten tijdens de training samenblijven en alleen de dingen oefenen waar ze slecht in waren. De trainingsdagen vlogen voorbij en het was tijd om te tonen wat je waard bent voor het oog van de mogelijke sponsors, die je daarna een beoordeling moeten geven. Die score is dus enorm belangrijk, zoals altijd was ons district 12 als laatste aan de beurt. Ik ging de zaal binnen en ging naar mijn pijl en boog. Het was wel te zien dat ik als laatste moest want de sponsors waren bijna niet meer geïnteresseerd, zeker toen mijn eerst pijl rakelings naast ging. Ik probeerde opnieuw en deze schoot recht door de pop maar ik werd woedend toen ik zag dat de sponsors meer oog hadden voor het vers binnengebrachte speenvarken. Ik greep mijn pijl en schoot recht door de appel die in de mond van het varken zat. De sponsors keken geschokt en ik ging zonder toestemming naar buiten. Toen Katniss terug rustig was werd ze kwaad op zichzelf en ze ging naar de eetzaal waar : Peeta, Haymitch, Cinna en Effie Prul zaten te wachten op haar. Ze vertelde wat er gebeurd was en iedereen reageerde geschokt. Toen de uitzending van de punten begon zat iedereen op het puntje van zijn stoel : 1 was een slecht punt en 12 was perfect. De tribuut uit district 1 haalde een 10, het kleine meisje uit 8 haalde een 7 en toen was het aan ons. Peeta kreeg eerst zijn score en haalde een 8 en toen was het aan mij en opeens stond er achter mijn naam een 11.

Het was tijd voor het laatste interview, opnieuw moesten we eerst bij Effie voor onze houding en daarna bij Haymitch, die me vriendelijk of boos of grappig wou laten overkomen. Maar niets paste bij mij uiteindelijk gaf hij het op en was het tijd om naar Cinna te gaan. Voor onze outfit deze keer geen brandende jurk maar een zwart kleed met gouden en rode edelstenen erop. Zoals altijd moest district 12 als laatste naar voor voor het interview, het verliep prima en iedereen applaudisseerde luid voor mij, ik was één van de favorieten . ‘s Nachts kon Katniss de slaap niet vatten want morgen begonnen de hongerspelen echt. De volgende dag stond Katniss op en propte zich vol met het lekkers op de tafel, maakte zich klaar en werd met een jet opgehaald. Cinna ging met me mee tot in de lift, hij gaf me nog wat goede raad en toen zoog de buis me naar boven. Ik verscheen op het terrein samen met de andere 24 tributen, er werd afgeteld en toen begon het echt.